تلویزیون «مختارنامه» را نداشت، برای امام حسین کاری نکرده بود!

زندگی حرفه‌ایش با تئاتر شروع شد. روزهایی که با زنده یاد محمود استاد محمد در پلاتوهای تئاتر نمایشنامه های  ایرانی و غیر ایرانی را تمرین می کرد و هرشب بر صحنه تئاتر نقشی تازه را جان می داد. غرق در هیاهوی تئاتر بود که انقلاب رخ داد و در آن روزهای پر التهاب آهنگ به یاد ماندنی «الله الله » او جاودانه شد. نقاشی عرصه دیگری بود که طبع آزمایی کرد و موفقیت هایی هم بدست آورد. اما رضا رویگری پیش از همه اینها بازیگر بود . کارهایی که در سینما و تلویزیون از او پخش شد استعداداش را در این وادی نشان داد اما تجربه بی نظیرسریال مختارنامه بود که او را به عنوان یک بازیگر صاحب سبک تثبیت کرد. . کاری که به گواه همگان نقطه عطف کارنامه بازیگری او بشمار می رود. هنرنمایی خاص و به یادماندنی او در نقش کیان ابوعمره و تاکید بر نقش ایرانیان در نهضت مختار از دلایلی بود که در این اثر بسیار دیده و با تحسین مردم مواجه شد. حالا اما این هنرمند مردمی چند سالی هست که با بیماری سختی دست به گریبان است. زندگی روی سختش را به این هنرمند نشان داده و او را از عالم هنر جدا ساخته است.پخش چندباره مجموعه مختارنامه و البته استقبال همیشگی مردم از این مجموعه بهانه ای برای گفت و گو با رضا رویگری شد. گزیده این گپ و گفت پیش روی شما مخاطبان گرامی آی فیلم است.

سالها حضور در سینما و تلویزیون از شما چهره ای شناخته شده ساخته ، با این حال مدتی است که علاقه مندان هنر هفتم  رضا رویگری را در فیلم یا سریالی ندیده اند ، این روزهای کم کاری را چگونه سپری می کنید؟

سخت ، خیلی سخت...هنوز بیماری من خوب نشده و برای حرکت کردن مشکل دارم. اما آنچه آزارم می دهد افسردگی است که به سراغم آمده و دلیل آن هم بیکاری است. نشستن در خانه و کار نکردن مرا از پا می اندازد و کاری هم از من ساخته نیست. گلایه کردن هم فایده ای ندارد زیرا گوشی برای شنیدن وجود ندارد.  در این مدت اگر کاری هم پیشنهاد شده طوری نبوده که من لذت ببرم و حال بهتری داشته باشم . ظاهرا محکوم به مرگ تدریجی ام...

مدتیست که سریال مختارنامه البته برای چندمین بار از شبکه آی فیلم در حال پخش است و مطابق انتظار با استقبال زیادی هم مواجه شده،مردم هنوز اشتیاق زیادی برای دیدن این سریال دارند و شخصیت کیان که شما نقشش را ایفا کردید واکنش های مثبتی را بین مخاطبان ایجاد کرده ، خود شما فکر می کردید  که تا این اندازه  سریال مختارنامه در دل مخاطب جاباز کند؟

خدا را شکر.. تنها دلخوشی من در این شرایط همین مردمی هستند که بی نهایت با معرفت و محترم هستد. هربار من را می بینند آنقدر محبت می کنند و از احوالم می پرسند که شرمنده می شوم و می گویم کاش می توانستم دست تک تک مردم ایران را ببوسم. اگر هنوز زنده ام به عشق همین مردم است. روزی که داود میرباقری به من زنگ زد گفت خودم با تو تماس گرفتم، حتی نگذاشتم دستیارم با تو تماس بگیرد چون این نقش برای توست و باید در این کار بازی کنی.. چندین نفر را به او معرفی کرده بودند اما میرباقری گفته بود نقش کیان فقط برای رویگری است. واقعا تصور نمی کردم تا این حد مورد استقبال قرار بگیرد و همه ما به نوعی تحت تاثیر استقبال مردم قرار گرفتیم.

دلیل اصرار داود میرباقری برای انتخاب رضا رویگری چه بود؟ به هرحال شما در این مجموعه در یک نقش کلیدی ظاهر شدید و مطمئنا دیده شدن در این سطح آرزوی خیلی از همکاران شماست...

میرباقری معتقد بود چهره  من بسیار ایرانی است و حال و هوای من و رفتارم کاملا نشان دهنده ایرانی بودن این شخصیت است. با وجود اینکه بازیگران دیگری برای این نقش تست گریم داده بودند اما در نهایت گفته بود من کیان را فقط در چهره رویگری می بینم.

این روزها بازیگران زیادی ترجیح می دهند  دنبال دردسر نگردند ، بازی در سریال های آپارتمانی هم بی دردسر است هم آوارگی و سختی های پروژه هایی مثل مختارنامه را ندارد و هم وقت و انرژی بسیار کمتری می گیرد ، شاید مخاطبان کمی اطلاع داشته باشند که شما و همکارانتان در پروژه مختارنامه، حدود 9 سال در گیر این سریال بودید ...این همه وقت گذاشتن و انرژی صرف کردن ، ارزشش را داشت؟

البته که داشت!اشتباه اغلب بازیگران جوان همین جاست. کاری که مرارت و سختی دارد خروجی خوبی هم دارد. من ترجیح می دهم کاری شبیه «مختارنامه» بازی کنم اما در هزار و یک کار دیگر بازی نکنم. این پروژه سختی های زیادی داشت ساعت ها باید در گرمای سوزان گریم می شدیم، اسب سواری می کردیم، در بیابان و صحرا، در گرما و سرما برای نقشمان جان کندیم...با این حال این مجموعه آنقدر برای من بازتاب های خوبی داشت که از بیانش قاصر هستم. هنوز هم مردم با من از کیان ایرانی حرف می زنند و از حضور قوی یک شخصیت ایرانی در قیام مختار احساس غرور می کنند، شخصیتی که کمتر کسی می شناخت اما با با مختارنامه به همگان معرفی شد. این احساسات گفتنی نیست ،همه اش هم بخاطر سختیهایی بود که به جان خریدیم.

خود شما به عنوان بازیگر این سریال ، بازپخش این مجموعه را می بینید؟ برای شما هنوز جذابیت دارد؟

واقعیت این است که من هم هنوز این مجموعه را می بینم و از دیدنش سیر نمی شوم. برای من هم دیدن چندین باره «مختارنامه» جذاب است. هربار می گویم داوود میرباقری چه زحمی کشیده و چه یادگاری مهمی از خود باقی گذاشته است

راز ماندگاری و جذابیت این سریال  را در چه می دانید؟

بخش مهم این جذابیت را باید در قلم داوود میرباقری جست و جو کرد. در متن قوی و دیالوگ های بسیار پخته و جذاب این مجموعه. نکته دیگر اینکه مگر ما در این سالها کاری برای امام حسین با این توانایی ساخته ایم؟ جز فیلم روز واقعه که متن آن هم نوشته استاد بهرام بیضایی است کار دیگری نداشته ایم. آن هم کاری در این سطح که به نظر من در حد بین المللی است. همه اینها دلیل جذابیت مختارنامه است. من در همه روزهایی که گریم می شدم لحظه شماری می کردم آقای میرباقری متن آن روز را به من بدهد تا دیالوگ ها را بخوانم و لذت ببرم. وقتی من که درگیر این کار بودم تا این حد لذت می بردم طبیعی است که مردم هم دوست داشته باشند.

سکانس برتر «مختارنامه» به انتخاب رضا رویگری کدام است؟

کیان صحنه ای دارد که زخمی شده، افتاده و دستش به شمشیرش است. از کنار شمشیر به لشگرش نگاه می کند که دارند پر پر می شوند. این نگاه برای من خیلی غم انگیز است و این صحنه را به غایت دوست دارم. غمی که در چهره کیان وجود دارد ناگفته های فراوانی دارد.

تجربه کار کردن با داود میرباقری آنقدر شیرین بوده که رضا رویگری آرزوی همکاری مجدد با او را داشته باشد؟

باور کنید از عسل شیرین تر است! کارگردانی کاربلد که بازیگر به راحتی خود را به او می سپارد و می داند سربلند از کار بیرون می آید. اولین کاری که من با میرباقری داشتم نمایش «معرکه در معرکه» بود که در کشورهای دیگری هم اجرا شد. تجربه ای بی نهایت خاطره انگیز. در معصومیت از دست رفته هم در یک سکانس بازی کردم و بعدها به من گفت تو حاضر شدی در یک سکانس بیایی و بازی کنی و نمی دانست همان یک سکانس برای من چه قدر دوست داشتنی بود. شنیده ام قرار است سریال «سلمان فارسی» را بسازد و امیدوارم برایش سنگ اندازی نکنند چون یک داود میرباقری بیش تر نداریم و باید قدرش را بدانیم.

هم بازی بودن با فریبرز عرب نیا چه گونه بود؟ شما بیشترین بازی را مقابل هم داشتید...

معمولا سعی می کنم برای اینکه در بازی راحت باشم با پارتنرم رابطه خوبی داشته باشم. همبازی شدن با عرب نیا هم تجربه خوبی بود هرچند توقع داشتم بعد از 9 سال زندگی کنار هم در سال هایی که بیمار و خانه نشینم حداقل یک بار زنگ بزند و حالم را بپرسد، هیچ وقت این کار را نکرد... تقریبا همه مردم ایران از بیماری من خبر دارند، چه می دانم شاید او هم گرفتار است...

در این مدت اهالی سینما و مسئولان خانه سینما چقدر پیگیر شرایط شما و جویای احوال شما بودند؟

اوایل که این اتفاق افتاد چند باری به سراغم آمدند و از احوالاتم جویا شدند اما الان....

البته من توقعی ندارم با این شرایط مملکت هرکسی گرفتاری های خودش را دارد. همکارانم که با این شرایط اقتصادی باید کار کنند تا گلیم خود را از آب بیرون بکشند و مسئولین هم که...چه عرض کنم،ظاهرا آنها هم گرفتارند...

برای هزینه های درمان مشکلی نداشتید؟راستی اصلا بیمه هستید؟

من تمام هزینه ها را به صورت شخصی پرداخت کردم . حدود بیست روز پیش از سوی موسسه هنرمندان پیشکسوت بیمه شدم. اما این بیمه بعد از 50 سال کار حرفه ای دردی از من دوا می کند؟ حالا که همه هزینه های درمانم را پرداخت کردم... چند سال پیش در مورد این بی توجهی ها گلایه کردم پیغام فرستادند چرا رویگری گله می کند؟ نباید از این حرف ها بزند! حتی حاضر نشدند حرف مرا بشنوند. ظاهرا فقط منتظرند تا من بمیرم و در مراسم خاکسپاریم سخنرانی کنند.واقعیت این است که همه ما رفتنی هستیم،ای کاش تا زنده ایم قدر هم را بدانیم. مسئولین فکر کنند افرادی مثل من سال ها برای سینماو تئاتر و تلوزیون زحمت کشیده اند، حال نوبت آنهاست که حالی بپرسند و سراغی بگیرند. حرف من در مورد خودم نیست در مورد همه هنرمندانی است که در بستر بیماری هستند،خود من 40 سال تصویرم از صدا و سیمای این مملکت پخش شد آیا اینقدر ارزش نداشتم حالی از من بپرسند؟

و به عنوان پرسش پایانی مایلیم از رویای این روزهای رضا رویگری بدانیم...

کار کردن در یک پروژه خوب و اینکه بدانم حالم دارد بهتر می شود. بیشترین چیزی که برایم اهمیت دارد به دست آوردن سلامت است می دانم اگر سلامتیم را به دست بیاورم می توانم بار دیگر به رویای همیشگیم یعنی بازیگری برگردم.

گفت و گو: غزل نهانی